Anoniem drugs kopen doe je zo. Een uitleg van?Sybren Kooistra en Jeroen Trommelen
Het vereist enige voorbereiding, maar daarna is het online-aankopen van een pakketje drugs net zo eenvoudig als het bestellen van een winterjas op een online warenhuis. Een druk op de knop en na enkele dagen wordt het thuisbezorgd, doorgaans in een verrassende verpakking. Elk product wordt uitvoerig gerecenseerd dus je weet precies wat je koopt. Voor trouwe klanten geldt vaak een ‘niet bezorgd geld terug’ -garantie.
Wat eerder voor opschudding zorgde in de taximarkt en hotelkamerverhuur, speelt nu ook in de wereld van drugsaankopen. Onlinedrugsmarkten houden zich niet aan bestaande regels en bedienen consument op hun grilligste wenk. Dat gaat deels ten koste van de gevestigde aanbieders, zoals scooterjongens met een 06-nummer en vage dealers in toiletten en achterafsteegjes.
Enige voorwaarde is handigheid met computers. De grote onlinedrugswinkels zitten niet op het gewone internet maar op het meestal onzichtbare Tor-netwerk. Om daar te komen moet bijvoorbeeld het besturingsprogramma Tails worden ge?nstalleerd. Daarmee wordt meteen encrytieprogramma PGP binnengehaald, dat nodig is om anoniem te mailen. Veel drugswebwinkels stellen dat als eis.
Afrekenen gebeurt in bitcoin, de digitale rekeneenheid die de groei van de ondergrondse markten enorm heeft gestimuleerd. Wie anoniem bitcoins wil kopen, kan ondermeer terecht bij bitcoinautomaten die in diverse steden zijn opgedoken. Ze zien eruit als pinautomaten, maar slikken juist eurobiljetten in en geven er bitcoins voor terug.
Eenmaal op het netwerk wordt snel duidelijk waar het in deze wereld om gaat. De populaire zoekmachine heet ‘Grams’. Die hanteert dezelfde kleurtjes als Google maar is volledig ingericht om naar drugs te zoeken. Op Tor is weliswaar alles te koop en hebben ook terroristen, kinderpornohandelaars en ultravrije geesten hun ontmoetingsplaatsen, maar op de marktplaatsen draait het dataverkeer vooral om drugs.
De achilleshiel van die handel is de bezorging. De drugs worden verstuurd via reguliere brieven of pakjes, of verstopt een klein product dat kennelijk bij een gewone webwinkel is gekocht. ‘Fantastische vermomming!’, melden klanten dan op de website. ‘Great stealth!’ Opiaten en cannabisproducten worden vacu?m verpakt om detectie met speurhonden te bemoeilijken.
LSD-handelaren hebben het relatief makkelijk. Die drugs zijn gedrenkt in stukjes papier die per dosis kleiner zijn dan een cent. Een opgetogen klant in Amerika publiceerde op internet de brief waarin hij zijn bestelling kreeg: een kennelijke uitnodiging om een Rode Kruis-cursus op zijn werk bij te wonen. ‘Bewaar svp bijgevoegde coupon als bewijs van uw uitnodiging.’
Toch worden bestellingen regelmatig onderschept, vermoedelijk vanwege gerichte zoekacties van justitie die zich voordoet als klant. Afgelopen juli staakte cannabishandelaar DutchMagic de leverantie aan nieuwe adressen in Frankrijk. ‘Er worden er te veel onderschept; 90 procent van de negatieve feedback komt momenteel uit Frankrijk.’
Voor ’trusted buyers’ (vertrouwde klanten die vaker dan zes keer hebben gekocht), geldt een garantieregeling. Maar nieuwe of incidentele klanten zijn bij onderschepping hun bitcoins kwijt. Op de reactiepagina’s van veel kleinere aanbieders wemelt het van boze klachten over niet geleverde drugs. Scam! (oplichting).
Vooral in Australi? en Scandinavische landen worden relatief veel drugsbrieven en -pakjes onderschept. In de Verenigde Staten worden alle poststukken van voor en achter gefotografeerd . Dat is de papieren tak van de afluisterprogramma’s van inlichtingendiensten. Het blijkt een effectief middel om afzenders en geadresseerden in kaart te brengen, desnoods achteraf. Veel Nederlandse handelaren leveren voor de zekerheid niet aan de VS.
Interview: “Ik doe het voor het gevoel van vrijheid”
Achter de onlinehandel in drugs schuilt een hele ideologie van wantrouwen in de overheid. Die is belangrijker dan het geld, zegt ‘Markovich’.
Hij is rond de 30, zegt hij, en de afgelopen vier jaar is hij fulltimehandelaar in de hallucinerende drug lsd. ‘Mijn favoriete drug’, aldus ‘Markovich’, zoals hij zich noemt op de anonieme drugsmarktplaatsen. Volgens de wet is lsd een harddrug waarvan handel en invoer zwaar bestraft kunnen worden met jaren gevangenisstraf. Maar dat is de wet, gemaakt door de overheid. En dat is volgens hem nu juist het probleem.
Markovich omschrijft zich als libertari?r of ‘anarchokapitalist’. Hij gelooft in een vrije markt zonder restrictie. ‘Ik heb een opvoeding gehad in een VVD- en D66-gezin en heb die ideologie jarenlang aangehangen. Mensen die zich niet aan de regels hielden en niet meehielpen de samenleving te maken, moesten volgens mij zwaar worden gestraft. Dat was een VVD-trekje van me.’
Het waren de zonden van zijn jeugd. Tegenwoordig is hij tegen alle vormen van regulering. ‘Ik wantrouw elke overheid, bijvoorbeeld omdat het softdrugsbeleid criminelen maakt van heel veel Nederlanders.’ Zo maakt hij zelf wel uit wat goed en rechtvaardig is in de wereld, en dat werkt volgens hem prima. ‘Ik zou bijvoorbeeld niets willen verkopen waar direct leed aan kleeft, zoals gestolen spullen of porno waarin dwang voorkomt. Als de lsd die ik verkoop onder dwang gemaakt zou zijn, zou ik direct met de verkoop stoppen.’
Het interview vindt plaats via een chatprogramma op de anonieme verkoopplaats Agora. Dat we echt met ‘Markovich’ communiceren – wie dat dan ook is – kunnen we vaststellen via de op zijn website gepubliceerde, unieke PGP-sleutel.
Wat is er goed aan onlinedrugsmarktplaatsen?
‘De hogere kwaliteit. In het geval van lsd werd in de begindagen van de marktplaatsen het aantal microgram per zegel zwaar overdreven. Door marktwerking bleek het lucratiever om het werkelijke aantal microgram te adverteren. Gebruikers bleven dan terugkomen omdat ze precies kregen wat ze hadden gekocht. De nieuwe mogelijkheden worden met open armen ontvangen.’
Onlinehandelaren leveren zowel soft- als harddrugs aan iedereen. Heb je daar geen moeite mee?
‘Nee, behalve dat ik bang zou zijn dat dealers met een breed aanbod zich minder toeleggen op kwaliteit dan op kwantiteit. Ik heb zelf goede contacten met de mensen die tot de zogeheten ‘Shiva Family’ behoren, de marktleiders op het gebied van lsd. Daardoor kan ik die drugs voor een zacht prijsje krijgen.’
En je verkoopt desgewenst aan minderjarigen.
‘Ook minderjarigen zijn de baas over hun eigen lichaam. Iedereen moet de ruimte krijgen om zijn eigen fouten te kunnen maken in het leven. Als bijvoorbeeld een 16-jarige een hero?neverslaving krijgt door drugsgebruik, hoe hij er ook aan komt, zou ik de verantwoordelijkheid daarvoor leggen bij de ouders. Niet bij de dealer.’
Je verstuurt de drugs per post. Dat schijnt vaak mis te gaan.
‘In Moskou komt 50 procent van de brieven niet aan, in de rest van Rusland 10 procent, ongeveer hetzelfde in Itali?. In Scandinavi? komt 60 procent niet aan, daar is de politie op twee adressen binnengevallen en ging het om meer dan honderd lsd-zegels. Ik verkoop niet in Nederland omdat ik het de politie niet te makkelijk wil maken om bestellingen te doen en een profiel van mij op te bouwen. De omzet is goed genoeg en de verdiensten zijn niet onredelijk.’
Wat doe je met alle bitcoins? Ga je door tot je rijk bent of heb je andere doelen?
‘Als alle bitcoins zijn witgewassen en de kosten zijn betaald, verdien ik een modaal inkomen. We zijn hier met twee eigenaren en een werknemer en geven ook aan goede doelen. Zelf geef ik ongeveer 20 procent aan een project voor mensen die het slachtoffer zijn van een executieverkoop. Ik spaar en beleg voor mijn pensioen en zet elke maand een paar bitcoin opzij. Daarvan zou ik misschien rijk kunnen worden. Maar ik doe het niet voor het geld. Het gaat om het gevoel van vrijheid dat me dat geeft.’
Wie zijn je klanten?
‘Sommigen maakt het niks uit wat een bitcoin is; ze gebruiken het systeem alleen maar om een gram coca?ne te bestellen. Maar er is een grote groep die het oneens is met het beleid van de overheid en op deze manier burgerlijk ongehoorzaam wil zijn, onder wie ikzelf. Ik zie steeds meer jongeren met een anarchistische, agoristische of libertaire ideologie. Dat komt doordat we niet meer afhankelijk zijn van de Nederlandse staats-tv en geaccordeerde media maar ook kunnen putten uit de blogosfeer van onafhankelijke journalisten, Twitter en andere kanalen. Die durven kritisch te zijn en zijn niet afhankelijk zijn van de staat.’
Arrestatie: Als Blake thuis is, wordt Defcon actief
Wapens, drugs, identiteitsbewijzen, het is allemaal te krijgen op de website Silk Road. Met behulp van een infiltrant weet de FBI versie 2.0 op te rollen. Het onderzoek voert tot in Nederland.
Wie is Defcon? Die vraag houdt de Amerikaanse FBI bezig. Dit staat voor de recherche vast: Defcon is de man achter de criminele internetwinkel Silk Road 2.0, volgens de FBI ‘een van de grootste, meest geavanceerde en vaakst bezochte criminele marktplaatsen op internet’.
Het is najaar 2013 en de strijd van justitie tegen de internetbazaar Silk Road lijkt op die tegen een zevenkoppige draak. Nauwelijks een maand nadat het de FBI is gelukt om Silk Road 1.0 te blokkeren en zijn oprichter te arresteren – een 29-jarige natuurkundestudent uit San Francisco – is er alweer een opvolger online: Silk Road 2.0.
Alles is precies hetzelfde, constateert de FBI. Silk Road 2.0 oogt net als zijn voorganger als een soort bol.com, met dien verstande dat je hier geen boeken en dvd’s in je bestelmandje legt, maar drugs, wapens en vervalste identiteitsbewijzen. Je kunt er een vervalst Deens paspoort kopen, niet van echt te onderscheiden, pure coca?ne uit Peru en ook ‘witte weduwe’, eerste kwaliteit wiet uit Nederland. Handelaar ‘Hollandse magie’ levert wereldwijd.
Silk Road 2.0 draait circa 8 miljoen dollar (6,4 miljoen euro) omzet per maand, schat justitie. In de Verenigde Staten wordt al hardop gevreesd dat de war on drugs definitief verloren is door de opkomst van deze vrijwel onkraakbare internetwinkels.
Maar wie is de mysterieuze ‘Defcon’ die deze site draaiende houdt? Hij is niet bang voor de politie, schrijft hij in een chatbericht aan zijn volgelingen, eind december 2013. ‘Andere beheerders zouden zich misschien wellicht drukken nu het gevaarlijk wordt, maar ik ben bereid nu met jullie mee te vechten.’
De man achter het pseudoniem Defcon heeft zijn identiteit zorgvuldig versleuteld. Hij runt zijn bazaar via een zogenoemde Tor-browser, waarmee je anoniem kunt internetten. Dankzij digitale trucs en slimme versleutelingstechnieken is hij vrijwel onvindbaar.
Hoe werkt Tor?
Defcon heeft een klein groepje van getrouwen: zogenaamde supporters. In het echt ontmoeten ze elkaar nooit, maar vanachter hun computer – elk met een valse naam en verstopt achter een Tor-browser – lossen ze alledaagse problemen op rondom de internetwinkel. Ze vormen als het ware de helpdesk van Silk Road.
Wat Defcon niet weet, is dat de politie meekijkt. Een van zijn trouwste assistenten in het supportteam is namelijk een undercoveragent. De infiltrant is er al bij vanaf begin oktober 2013, als bij de helpdesk plannen worden gesmeed om Silk Road uit de as te laten verrijzen.
Al snel weet de infiltrant als werknemer op de loonlijst te komen: in totaal zal de agent tussen januari en oktober 2014 ruim 32 duizend dollar (bijna 25 duizend euro) ontvangen. Dat wordt hem overgemaakt in bitcoins, een internetbetaaleenheid die legaal is, maar waarbij de afzender veelal onzichtbaar blijft en die daarom geliefd is bij onlinedrugshandel.
Aanvankelijk kan de agent slechts toekijken hoe onder zijn neus miljoenen aan drugsgeld worden verdiend. Defcon schrijft met zijn volgelingen over zijn grootste angst: dat justitie de servers vindt waarop zijn website draait. De beveiliging van de servers houdt hem erg bezig. ‘Dit neemt het meeste van mijn tijd in beslag.’
Het begin van het einde van Silk Road 2.0 begint op 6 april 2014. Op die dag logt Defcon met zijn eigen account in op de helpdeskpagina. De undercoveragent heeft inmiddels zoveel rechten dat hij dit kan zien.
Voor het eerst ontdekt de infiltrant zo iets meer over Defcon: hij werkt vanaf een Apple-computer en gebruikt als browser een verouderde versie van Google Chrome.
De doorbraak komt een maand later. Het cybercrime squad van de FBI ontdekt de locatie van de servers van Silk Road, iets dat Defcon uit alle macht geheim probeert te houden. Ze blijken zich te bevinden in Nederland.
‘In mei nam de FBI contact met ons op’, zegt een woordvoerder van het landelijk parket in Den Haag. ‘Daarna zijn servers in beslag genomen.’
Op 30 mei 2014 maakt de Nederlandse recherche een kopie van de servers en deelt die met de FBI. In deze gegevens ontdekken hun Amerikaanse collega’s een belangrijke aanwijzing: de registratie van de webwinkel is aangevraagd vanaf een e-mailadres dat lijkt te bestaat uit een voor- en achternaam: Blake B.
De rechercheurs vragen gegevens van het e-mailadres op bij Google. Op het account is ingelogd door dezelfde computer als waarmee, blijkt uit de gegevens van de gekopieerde server, ook het beheer over Silk Road wordt gevoerd. In de mailbox staan kopie?n van berichten op het Silk Road-forum die slechts voor ingewijden zichtbaar zijn.
De politie achterhaalt dat Blake B. op 6 april 2014 zijn e-mail opende met een Apple-computer en vanuit een verouderde versie van Google Chrome. Precies zoals Defcon diezelfde dag deed toen hij inlogde op de helpdesk van Silk Road.
Blake B., een rossige 26-jarige programmeur uit San Francisco, beschikt over bitcoins ter waarde van ruim 273 duizend dollar (219 duizend euro). Op zijn Twitteraccount, waar hij zichzelf ‘bitcoin-dromer’ noemt, ontdekken rechercheurs een verwijzing naar Silk Road.
Op woensdag 10 september 2014 logeert B. bij familie in Houston, Texas. Verdekt opgestelde agenten houden bij wanneer de twintiger het pand verlaat. Tegelijkertijd is de recherche ook digitaal actief: de undercover agent houdt het Silk Road-forum in de gaten. Defcon blijkt slechts digitaal actief als B. thuis is en logt uit vlak voordat B. de deur verlaat. Voor de FBI is er geen twijfel: Defcon en Blake B. zijn ‘een en dezelfde persoon.’
Op 5 november wordt B. in San Francisco gearresteerd. Als hij schuldig wordt bevonden, kan hij levenslang krijgen wegens drugshandel. Nu Silk Road 2.0 is geblokkeerd, staan andere criminele marktplaatsen klaar om de handel voort te zetten. Vrijdag al werd Silk Road 3.0 gelanceerd.
Deze reconstructie is gebaseerd op de voorlopige dagvaarding van Blake B. in New York.
Het proces tegen Maikel S.: “Een slim ventje uit Woerden met dvd-hoesjes vol MDMA”
In Chicago begon het proces tegen de Nederlander Maikel S., die via het ondergrondse internet verdovende middelen verkocht. Hij begon zijn zaakjes al als scholier.
Maikel wist al vroeg hoe het zou kunnen aflopen. In het smoelenboek van zijn vwo-eindexamenklas, vier jaar geleden, stonden onder zijn frisgeknipte jongenshoofd een paar zware zinnen.
‘Levensmotto: het leven is rot, en dan ga je dood.’
‘Over twintig jaar: miljonair of levenslang.’
En zie: Maikel S. uit Woerden staat voor een rechter in Chicago, wegens het verhandelen van drugs via internet. Hij zou miljoenen hebben verdiend en hij had er veertig jaar voor kunnen krijgen. En dat op zijn twee?ntwintigste.
Inmiddels is er een deal in de maak: als hij goed meewerkt met de Amerikaanse justitie, wordt het maximaal vijftien jaar. En als hij, zoals wordt verwacht, zijn straf straks in Nederland mag uitzitten, dan wordt de duur naar Nederlandse proporties teruggebracht. Dat zal, zo schat de Nederlandse advocaat Bart Stapert, die de overdracht voorbereidt, uitkomen op zo’n acht jaar.
Maikel, zeggen de Amerikaanse autoriteiten, is ??n van de grootste drugsdealers die ooit actief is geweest op internet.
Maikel, zegt zijn advocaat, is een kleine jongen die wordt gebruikt als schrikbeeld.
Maikel, zeggen oud-klasgenoten, is gewoon een handige jongen die graag geld wilde verdienen.
Als je ergens kunt handelen dan is het op internet, dat had S. al jong door. Eind oktober 2007, op zijn 15de, maakt hij zijn eerste deal op een forum voor scooterliefhebbers. ‘Nieuwe Pinasco begrenzer, nooit gemonteerd geweest, compleet met boekje een afstandsbediening. Vaste prijs 50 euro.’
De klanten zijn overwegend positief. ‘Snel afgehandeld, goeie jongen’, zegt er een. ‘Netjes en op tijd geld binnen’, zegt een ander, die hem iets heeft verkocht. ‘Goudeerlijke jongen.’
Nog geen zes jaar later, op 27 augustus 2013, landt hij op het vliegveld van Miami. In zijn tas zit 20 duizend dollar, er staat een gehuurde Lambor-ghini klaar waarmee hij straks naar South Beach zal rijden voor een feestje. Hij wil het Amerikaanse deel van zijn drugshandel verkopen aan twee Amerikaanse partners. Dat moet gevierd worden.
Maar zo ver komt het niet. Amerikaanse rechercheurs houden S. op het vliegveld aan. Undercoveragenten houden hem al anderhalf jaar in de gaten. Op de ondergrondse online- marktplaats Silk Road hebben ze de deals van ene SuperTrips op de voet gevolgd – het lijkt een van de grootste drugshandelaren van het internet. Ze hebben op het vliegveld van Chicago dvd-hoesjes onderschept met mdma (xtc) erin, afkomstig uit Nederland. De vingerafdrukken blijken bij navraag in Nederland te matchen met die van Maikel S.
In de periode daarna heeft Maikel volgens de Amerikaanse justitie 104 kilo mdma, 566.000 xtc-pillen, 4 kilo coca?ne, 3 kilo benzodiazepine en verder nog amfetamine, marihuana en lsd naar zijn klanten verstuurd. Volgens de Amerikaanse speurders zou hij daarbij 385 duizend bitcoins hebben omgezet, wat tegen de huidige koers zou neerkomen op 160 miljoen euro. Maar de koers is niet altijd zo hoog geweest, hij heeft ook inkoopkosten, en SuperTrips is door de enorme schommelingen van de munt ook wel eens wat verloren. De Amerikanen houden het op een winst van 3 miljoen.
Nog steeds niet slecht, voor een jongen van (dan) 21.
Maikel is een handige jongen op internet, blijkt al in 2009. Op 17-jarige leeftijd begint hij een bureautje dat websites bouwt. Hij rekent een uurtarief van 50 tot 65 euro per uur. Daarnaast blijft hij handelen op het scooterfora, waar hij de leden ook van relatie-advies voorziet. ‘Een beetje arrogant zijn, en voor het grotendeels grappig, werkt gewoon heel goed.’
Hij verdient er aardig mee, met die handeltjes. Op zijn examengala komt hij in een zwart pak op een dikke Yamaha-motor aanrijden. Eigenlijk zou er een heel escorte van motorrijders om hem heen hangen, kennissen van weer een ander forum, maar dat valt een beetje in het water door de regen – uiteindelijk zijn er maar een paar. Maar het zijn de fora waar hij zijn contacten opdoet.
Na zijn examen werkt hij, naast een parttime hbo-studie informatica, voor diverse ict-bedrijven, meestal is dat van korte duur. Bij een daarvan, Aspider, wordt hij ontslagen omdat hij zijn werk (het bouwen van apps) zou hebben uitbesteed aan anderen, zeggen betrokkenen tegen NRC Handelsblad. Maar bij een ander, TriOpSys, is men bijzonder tevreden. ‘Het was een heel slim ventje’, zegt directeur Rob Timman, die destijds projecten met hem deed. ‘En dat heeft hij ook wel laten zien. Hij was gespecialiseerd in iOS, maakte prototypes, en deed dat heel leuk. Als hij dat door anderen liet doen, deed hij dat heel geraffineerd. ‘
Hij was in zichzelf gekeerd, het was een stille jongen, zegt hij. Maar hij maakte een onuitwisbare indruk. ‘Hij had een Audi, die reed hij bij ons op de kruising in de prak tegen een andere auto. Het was een enorme klap. Even later kwam hij bij ons binnen, een beetje versuft, om heel laconiek aan het werk te gaan. De volgende dag kwam hij voorrijden in een nieuwe Audi A5.’
Nadat dat was gebeurd, bleef hij steeds vaker zomaar weg, zegt Timman. Op 19 juni 2012 werd hij op staande voet ontslagen. ‘Ik ben blij dat te hebben gedaan. Ik dacht na dat ongeluk: hier klopt iets niet. Hoe kan zo’n jongen aan zo’n auto komen?’ Uit het onderzoek van het Amerikaanse Openbaar Ministerie blijkt dat SuperTrips vanaf voorjaar 2012 actief was op Silk Road.
Uit het onderzoek blijkt ook dat er tien anderen betrokken waren bij de handel. Sommigen waren gewoon in -dienst van Maikel, maar zeker vier anderen fungeerden als toeleverancier. Die worden niet vervolgd, althans, de Nederlanders onder hen niet, zegt het Openbaar Ministerie. ‘We hebben andere prioriteiten. We hebben genoeg te doen.’
Advocaat Paul Petruzzi van Maikel S. vindt dat merkwaardig. ‘Ze zeggen dat hij een grote dealer was, maar hij was gewoon een dealer, zoals de dealers op straat. Alleen is die straat nu virtueel. De leveranciers daarachter zijn de grote jongens. Die worden met rust gelaten.’
Bronnen: De Volkskrant