Moord voorspellen op basis van social media woorden

“Je kunt social media ook zien als bron van informatie die cruciaal is om nieuwe inzichten te krijgen”, zegt Desmond Patton, professor aan de universiteit van Columbia en voormalig maatschappelijk werker in Chicago. Patton probeert om een algoritme te ontwikkelen dat kan berekenen?wie het volgende slachtoffer of schutter zou kunnen zijn van een toekomstige moord.

“Ik raakte betrokken bij dit werk, omdat jongeren stierven op basis van wat ze online zeiden:” vertelt hij aan journaliste Audie Cornish van NPR. “Dat is verschrikkelijk.” Patton hoopt dat dit project zal helpen in het identificeren van die jongeren die kwetsbaar zijn en hen kan voorzien met de juiste ondersteuning voordat ze betrokken raken in geweldsdelicten.

“Ik denk dat als we gereedschappen kunnen ontwikkelen die jongeren van dienst kunnen zijn, dat kan helpen voorkomen dat ze in aanraking komen met ons strafrechtelijk systeem,” zegt hij. “We willen echt onderzoeken hoe we jongeren beter kunnen bieden wat ze nodig lijken te hebben.”

Desmond maakt gebruik van kwalitatieve en kwantitatieve methoden- bijv. op basis van samenwerkingsprojecten met data wetenschappers- om te onderzoeken hoe jongeren en jonge volwassenen in gewelddadige stadsbuurten reageren op geweld in hun buurt en wat hun gedrag is op social media platforms zoals Twitter, Facebook en YouTube.

Desmond heeft momenteel twee lopende projecten:

• Een onderzoek waarin hij?interviews houdt met de jeugd in Chicago om hieruit algoritmes te destilleren om “Internet Banging” en traumatische ervaringen op social media te detecteren; en
• Een analyse?van social media gegevens uit diverse buurten van Chicago om te onderzoeken hoe het leven op straat zich online manifesteert.

Zijn onderzoeksprojecten hopen het volgende op te leveren:

• Inzicht in hoe jongeren bedreigingen die gerelateerd zijn aan bendes op social media ervaren.
• De mate waarin sociale media diverse vormen van geweld faciliteert onder bendeleden en rekruten.
• Een online tool voor het opsporen van agressie op social media berichten in samenwerking met het Data Science Instituut van Columbia.

Hoe online agressie kan escaleren tot geweld
Er zijn een aantal dingen die Desmond nu al ziet gebeuren. Ten eerste, kunnen online conversaties zich ontwikkelen?tot iets groots. Op Facebook?kun je bijvoorbeeld al zien dat iemand grappen maakt over iemand die vermoord werd. Je kunt er ook video’s over vinden. Zo kun je een video vinden van iemand die op een begrafenis aanwezig is, of op een andere manier zijn respect toont voor iemand die overleden is, waarna anderen weer?commentaar geven op die video.

Emojis en hashtags zijn hierin enorm belangrijk. Het zijn de moderne varianten van tatoeages of symbolen die met de handen (‘hand signs’)?werden geuit. Zo kan de ??n een emoji gebruiken met?biddende handen om bijvoorbeeld verdriet te uiten, waarna anderen bedreigende emojis gebruiken als antwoord daarop, zoals een pistool of het gezicht van de duivel om direct het rouwproces te verstoren.

Wat vooral veranderd is volgens Desmond is dat men nu online opmerkingen maakt die nog bedreigender zijn of zo kunnen overkomen, omdat je online heel makkelijk en snel een gedachte kunt achterlaten. En als die dingen niet alleen gelezen worden door diegene aan wie het gericht is, maar ook anderen dit kunnen lezen, dan kan iets dat niet als bedreigend bedoelt is wel door een ander zo worden opgevat. En juist die interpretaties is wat Desmond wil onderzoeken.

Zo is er bijvoorbeeld?codetaal die niet iedereen begrijpt. Er zijn jongeren die de naam van een straat omgekeerd spellen. Die?spelling van die straat kan een belangrijk symbool van een bekende bende zijn, omdat het bijvoorbeeld tot hun grondgebied hoort. Maar als je niet uit die?buurt komt of deze symbolen niet snapt kun je niet volgen wat er eigenlijk gezegd wordt. In het onderzoek kijkt Desmond?naar de grotere context, dus bijvoorbeeld naar het hele gesprek, niet alleen een zin of een woord. “We kijken naar de hele gebeurtenissen. We kijken naar de toon van de tweets. We kijken naar de werkelijke letters. We kijken naar hoofdletters. We kijken naar de manieren waarop leestekens gebruikt worden. Alles kan symbolische waarde hebben en lading geven of anders opgevat worden. Het is een soort antropologische benadering om te begrijpen wat er online gebeurt”.

“Pas als we echt begrijpen wat er gezegd wordt, hoe men reageert en wat er gebeurt, pas dan kunnen we?tools ontwikkelen die agressie of verdriet kunnen?detecteren.”, aldus Desmond.

Had dit geholpen bij de moord op bendelid Gakirah Barnes?

Gakirah was een zeer prominent bendelid uit South Side Chicago. Zij stond bekend als iemand die meedogenloos?was en iemand in een oogblink kon doden. Toen ze 17 was werden er al 20 moorden aan haar toegeschreven. “Maar toen we nauwkeuriger haar tweets onderzochten leek ze als elke andere tiener. Ze had traumatische ervaringen en veel verdriet en uitte dagelijks de pijn en wrok?die ze in haar hart voelde”.

“We willen hiermee niet ontkennen dat ze niets met deze gruwelijke moorden te maken had, maar ze was ook nog een kind. En de traumatische ervaringen uit haar jeugd vormde haar, waaronder goede?vrienden die werden vermoord. In dit soort situaties zou ze op Twitter zeggen: “De pijn is ondraaglijk. Mensen begrijpen mijn pijn niet.” Maar wat als we haar pijn wel begrepen? Wat als iemand het zou zien en zou zeggen: “Wow Gakirah, je gaat door een hoop ellende nu,?laten we erover praten.”

Er zijn in?diverse media ook?mensen geweest die met haar probeerden te communiceren. Maar ik vraag me af of ze in staat waren om haar diepste, meest emotionele ervaringen te begrijpen, als ze er al van wisten. In plaats van haar te zien als bendelid, keek ik naar haar als een jonge vrouw, die trauma’s en pijn moest verwerken, hoe zou de communicatie met haar anders kunnen? Ik denk dat social media ons de kans geeft om echt meer van dit soort ervaringen te begrijpen.”

Bronnen: NPR